En wat doe je dan als alles om je heen in elkaar lijkt te storten, of op zijn minst staat te schudden op zijn huisvesten???????? Dan ga ik dus puinruimen.
Ofzoiets......
Opruimen dus,
veel, heel veel opruimen en nog niet klaar.
Want een vol hoofd maakt dat ik lichtelijk de race krijg en letterlijk ruimte wil scheppen.
Uren bezig geweest en niet eens een beetje moe geworden, ook dat nog. Gevolg is dat de kapstok nu een stuk leger is, de kast ontdaan van oude schoenen en ja zelfs van een paar laarzen met knollen in de zool. Mijn kledingkast geruimd(maar nog niet klaar hoor) en de boekenkast van dochter met de helft geslonken is en de mijne ook flink stuk leger is.....de auto zat helemaal vol. Oud papier, eindeloos veel lege potjes naar de glasbak gebracht(wat moet ik er ook mee, zoveel jam maak ik helemaal niet) en dan zakken vol kleding/boeken/spelletjes/videobanden van toen de kids klein waren en andere troep.
HEERLIJK!!!!!!!!!
Had ik véél eerder moeten doen.
Het kleine kamertje is nu bijna leeg.
Bijna.
Daarna ga ik de zolder leegtrekken. Er ligt daar nog heel veel wat ik al jaren niet meer bekeken heb en waar ik me eigenlijk al jaren van af vraag wat ik er mee moet. Al die extra dingen die ik niet gebruik en als kids op zichzelf gaan hopeloos ouderwets. Dag oude spullen.....ik heb genoten van jullie, ik heb er veel aan gehad, ik was erg aan jullie gehecht, maar nu mogen jullie gaan......ik moet ruimte maken voor een nieuw leven!
Je bent een beetje hyper door dem stress, heel begrijpelijk en dan is opruimen een positieve reaktie. Mooi nummer!
BeantwoordenVerwijderen