Week 4 van "The Artists Way"

Week 4 alweer achter de rug....en een roerige week ook dat nog. Veel oponthoud maar ook veel weerstand, want het maken van de opdrachten gingen me niet bepaald makkelijk af...toch heb ik wel het een en ander onder groot protest gedaan hoor. De eerste opdracht was een stuk schrijven over mezelf als ik 80 ben. Een stukje tijdreizen dus...wat heb ik dan gedaan, of juist niet en welke dromen heb ik nagejaagd(in gedachten dan hè) en wat zou ik mezelf meegeven als ik dan terugdenk en aan mezelf van nu zou mogen zeggen wat te doen....nou dat was easy peasy.....

Daar had ik niet zoveel moeite mee, ik bedoel maar, ik weet wat ik wil en ik kan mezelf daar ook best wel een beetje raad in geven. Maar ja, toen moest ik terug in de tijd....en dat was een stuk lastiger. Ik moet nml naar mijn 8 jarige ik.....mijn 8 jarige ik waar ik gewoon niks meer van weet, in ieder geval erg weinig.

 

Dat jaar heb ik vast gedeeltelijk gewist.

Wat ik nog wèl weet is dat ik het helemaal niet zo leuk had bij de meester in de klas en dat ik herhaaldelijk straf kreeg voor mijn "grote" mond en niets doen en kletsen en bijdehand/eigenwijs wezen. Dat ik een slimme meid was wou deze meester helemaal niet zien. En toen ik na de zoveelste keer op de gang moest voor iets wat ik helemaal niet gedaan had, was ik zo ontzettend boos, dat ik linea-recta naar de hoofdmeester ben gestapt en in zijn klas ben gaan vertellen hoe oneerlijk het was.  De meester moest zich verantwoorden en het is  daarna nooit meer voorgekomen dat ik eruit moest, krijtjes en bordewissers naar mijn hoofd kreeg( die ik overigens altijd terug gooide zo boos werd ik dan) en de schuld kreeg van geklets terwijl mijn buurvrouw me altijd aansprak....pffffff nou dàt weet ik nog!

 

Ik weet ook nog dat mijn vader, dat jaar geloof ik,ziek werd en niet meer mocht werken.....en hoe geweldig de familie van mijn moeder daarop reageerde. Vooral mijn oma. Ik zal nooit haar misprijzen vergeten hierin en de streek die ze mijn ouders een jaar of wat later flikte. Vanaf toen was ik dat kind uit dàt achterstandsgezin. Met alle vooroordelen en nadelen die erop volgden......Maar goed dat mijn ouders ons uitdaagden het beste uit onszelf te halen en ik dus tegen alle vooroordelen in gewoon ging studeren en mijn akte haalde!

 Er werd ook gevraagd wat ik toen zo leuk vond om te doen. dat was gelukkig heel veel. Meer dan de 5 dingen die je noemen hoefde. Ik heb ze even hiernaast gezet. Ondanks dat ik toen dus al niet meer zorgeloos was, was ik wel heel erg kind en genoot ik van heel veel, spelen!!!!!!!!Spelen en eindeloos fantaseren en spelen en dromen en spelen en nou ja dat dus, kind zijn.......gelukkig had ik ouders, die de voorwaarden daarvoor goed wisten te scheppen.  Want met het invalide worden van mijn vader hadden we wel ineens twee ouders thuis, en mijn vader was een gezellige man, een grappige man, een lieverd, een thuismaker! De mappa ;)

 

Dit was dus een confronterende week, in alle opzichten. Zowel in het nu als in het verleden. Met die bagage sterk ik mij en strek ik mijn rug weer. Als zij het konden kan ik het zeker weten. Ik ben niet voor niets een kind van mijn ouders! I wouldn't have been the same without you........

 

 

 

~have a nice day~